HET ANTWOORD OP MIJN ZOEKTOCHT
Ik ben Robin. Robin Anne Willemijn om precies te zijn.
Sommigen kennen vast wel die levensfase. Je weet niet precies wat je eigenlijk mist, maar je voelt dat er iets ontbreekt. Een soort doel, plan of bestemming. Iets waardoor je elke dag met een lach opstaat en met voldoening naar bed gaat. Iets dat je hart sneller laat kloppen en wat passie en creativiteit ontwaakt. Iets dat elke dag tot een avontuur maakt en je het gevoel geeft dat je het leven leeft dat voor jou bedoeld is. Een eigen voetprint van jou alleen.
Ondertussen heb je het gevoel dat iedereen om je heen iets significants aan het doen is en jij een beetje achterblijft als zoekende. Iets waardoor je niet kunt aarden, want wat ben jij nou eigenlijk aan het doen? Ik ken deze levensfase, ik heb ‘m geleefd.
Zoekende zijn is niet erg, zolang je maar focus blijft behouden op je persoonlijke zoektocht. Zo gemakkelijk stap je anders in de valkuil van dromen verwezenlijken voor een ander.
Van horeca naar marketeer en van inkoper naar online designer. Hardwerkend, maar toch verloren. Geleefd worden, maar niet echt leven. Langzaam werd ik een manusje van alles voor iedereen, waardoor ik uit niets de voldoening haalde die ik verlangde voor mezelf. Een leegte die ik probeerde op te vullen door nog harder te werken en nog meer te geven. Tot er uiteindelijk niets meer overbleef voor mezelf.
Ik ben Robin. Robin Anne Willemijn om precies te zijn.
Altijd al heb ik gedroomd over het starten van een eigen bedrijf. Wat voor soort bedrijf, daar bleef ik een beetje op hangen. Maar wat moet je kiezen als de opties oneindig zijn? Mijn quarterlife crisis (laten we het voor het gemak even zo noemen) heeft me ziek gemaakt. Iets waar veel mensen zich voor zouden kunnen schamen, maar waar ik juist mijn kracht uit haal. Want ziek zijn heeft me toch ook een beetje gered. Ik was op zoek naar een lichtje in het donker en deze vond ik in mijn kaarsen.
Mijn creativiteit de vrije loop laten en bezig zijn met mijn handen, gaf me langzaam mijn energie terug. Elke nacht lag ik in bed met nieuwe ideeën en elke dag probeerde ik deze uit. Tussen de potjes en geurtjes, met wax aan mijn handen en decoratie in mijn haren, ging eindelijk mijn hart sneller kloppen. Een glimlach op mijn gezicht.
Ik ben Robin. Robin Anne Willemijn om precies te zijn.
R.A.W. Gek is het eigenlijk. Het antwoord op mijn zoektocht heeft altijd al in mijn naam gezeten. Zodanig stop ik in elke kaars een stukje van mezelf. Een stukje liefde, passie en positiviteit. Een stukje vrolijkheid, hoop, en vertrouwen. Eindelijk heb ik gevonden waar ik altijd naar heb gezocht. Mijn voetprint van mij alleen. Een lichtje in het donker die ik deel met jou.
